Όλα χάνονται. Του καθενός έρχεται η ώρα. Όλα μένουν. Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα. (Ελύτης.)

Μπορούσα να περιμένω χίλιους κύκλους ζωής, να επιζήσω σε πλανήτες που περιστρέφονται ανάποδα, να κάνω χιλιάδες υπομονές αγόγγυστα.
Έχω την απορία όμως γιατί το μέλι είναι το ίδιο γλυκό με την αρμύρα της θάλασσας. Τώρα θα σχεδιάσω το νέο ταξίδι, που θα ναι φρέσκο σα γλυκό της ημέρας.
Πώς αλλιώς να σου εξηγήσω πως η ζωή ήταν μια τεράστια υπερβολή, πως οι πιο λευκές και πιο αχρησιμοποίητες σελίδες ήταν μια τεράστια λευκή μουτζούρα;