"Απλώς κοίταξε ένα παιδί τριών ετών και θα δεις πώς θα έπρεπε να είναι η ζωτικότητα- πόσο χαρούμενα είναι τα μικρά παιδιά, πόσο ευαίσθητα είναι στο κάθε τι που συμβαίνει γύρω τους, πόσο έξυπνα, πόσο παρατηρητικά. Τα μάτια τους δεν χάνουν τίποτα. Και πόση ένταση έχουν! Αν είναι θυμωμένα, είναι σκέτος θυμός, καθαρός θυμός. Είναι όμορφο να βλέπεις ένα θυμωμένο παιδί, επειδή οι μεγάλοι είναι πάντοτε με μισή καρδιά. Αν είναι θυμωμένοι, δεν είναι ολοκληρωτικά δοσμένοι σε αυτό, κρατιούνται, κάνουν πίσω, υπολογίζουν. Η ζωή τους έχει γίνει χλιαρή. Ποτέ δεν φτάνει στο εκατό τοις εκατό της έντασης, εκεί που τα πράγματα εξατμίζονται, εκεί που κάτι συμβαίνει, εκεί που γίνεται εφικτή η επανάσταση.
Τα παιδιά όμως ζουν πάντοτε εκατό τοις εκατό αυτό που κάνουν. Αν σε μισούν, σε μισούν ολοκληρωτικά και μέσα σε μια μόνο στιγμή μπορούν να αλλάξουν από το ένα στο άλλο. Τα παιδιά είναι τόσο γρήγορα, δεν χάνουν χρόνο, δεν κάθονται να κλωτσάνε τα πράγματα. Τη μια στιγμή μπορεί να κάθονται στα γόνατα σου και να σου λένε πόσο σε αγαπούν και την επόμενη μπορεί να φύγουν τρέχοντας και να πουν "δεν θέλω να σε ξαναδώ"
Και μπορείς να δεις μέσα στα μάτια τους την ολοκλήρωση. Και επειδή αυτά τα συναισθήματα είναι ολόκληρα, δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους. Αυτή είναι η ομορφιά της ολοκλήρωσης. Δεν συσσωρεύει ψυχολογική μνήμη. Η ψυχολογική μνήμη δημιουργείται μόνο όταν δεν ζεις ολοκληρωτικά. Τότε, κάθε τι που δεν έχεις ζήσει ολοκληρωτικά, κρέμεται από πάνω σου κι αυτή η εκκρεμότητα συνεχίζεται για όλη σου τη ζωή. Χιλιάδες πράγματα κρέμονται από πάνω σου ατελείωτα.
Αν όμως ζεις ολοκληρωμένα, έντονα , αν ζεις τη στιγμή, την όμορφη, την άσχημη, έχεις ελευθερωθεί από αυτήν. Δεν κοιτάζεις πίσω, ούτε μπροστά. Απλώς παραμένεις στο εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον."
