Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Παντα οι ιδιες οι Κυριακες...

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Ρίτα Αντωνοπούλου


Πάντα θα κλαις τις Κυριακές
που όλες οι σιωπές δε σε χωράνε
πάντα οι ίδιες αντοχές
θα φτάνουν ως την άκρη και θα σπάνε.

Πάντα θα χάνεις συλλαβές
τα λόγια σου ένας παλιός καθρέφτης
θα σε ζαλίζουν οι φωνές
δυο βήματα θα κάνεις και θα πέφτεις.

Κι αν σκοτείνιασες
κι άμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει
έλα,εγώ είμαι εδώ
σ`το ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει.

Πάλι το βράδυ δε θα βγει
τα πόδια σου ξανά δε σε κρατάνε
πάλι στην ίδια φυλακή
τα μάτια σου τους τοίχους να μετράνε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου