Εχεμύθεια*

Ψάχνοντας κανείς στην ελληνική δισκογραφία για να βρει μελοποιήσεις ποιημάτων του Ανδρέα Εμπειρίκου, σε καμία περίπτωση δε θα καταφέρει να συλλέξει αντίστοιχο αριθμό, με αυτών των ποιημάτων του Ελύτη, του Καββαδία ή του Καρυωτάκη, αλλά και πολλών άλλων που τα ποιήματά τους μελοποιήθηκαν ιδιαίτερα κατά την δεκαετία του ’70. Όσες – λίγες – μελοποιήσεις βρίσκουμε στη δισκογραφία, έχουν ηχογραφηθεί όλες μετά το θάνατο του ποιητή (1975).
Ο λόγος είναι προφανής: η ποίηση του Εμπειρίκου περιέχει μουσική, και μάλιστα μουσική γεμάτη εκπλήξεις! Η ιδιοτυπία της γλώσσας του Εμπειρίκου με λόγιους τύπους και σχηματισμούς, αλλά και καθεαυτή η θεματολογία των ποιημάτων του, ηχούν από μόνα τους σαν μουσική που μοιάζει να μην αφήνει κανένα περιθώριο για μια περαιτέρω μουσική «ανάγνωση» από έναν μουσικό.

*«Πέρσι τον Αύγουστο, αργά, με τη θερμή δροσιά του απογεύματος, η «Εχεμύθεια» του Ανδρέα Εμπειρίκου μας ψιθύρισε την κρυμμένη της μουσική. Την αφιερώνουμε στον ποιητή».
Χαρης & Πανος Κατσιμιχας

Με την ριπή του άνεμου στα μαλλιά
της γυναικός που στροβιλίζεται μεσ' το σαλόνι
και παίρνει τη ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδιά
που την λατρεύουν κι όλο λέγουν τ' όνομά της
Και με τους άντρες που σηκώνουν
το χέρι όρθιο στον ουρανό
μεσ' την εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας