Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...




Γυναίκες ανήθικων βίων
Γυναίκες λυγμών υπογείων
Γυναίκες σπιτιών κοινοβίων
Γυναίκες μικρών ναυαγίων

Γυναίκες κακόφημων δρόμων
Γυναίκες ερώτων συντόμων
Γυναίκες αστών παρανόμων
Γυναίκες οργίων ανόμων

Γυναίκες της γης τα λιμάνια
Στου κόσμου την ένοχη αδράνεια
Γυναίκα και εγώ στην αφάνεια
Με θέλουν δίχως περηφάνια

μουσική: Μ. Νικολούδη
στίχοι: Μ. Παπαδάκη
ερμηνεία: Σ. Λεονάρδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου