Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Τσανακλίδου Τάνια ~ Ποτέ δεν Είναι Αργά



Ποτέ δεν είν' αργά, για να γλιτώσεις
Ποτέ δεν είν' αργά, για να χαθείς
Μια πόρτα πίσω σου για πάντα να κλειδώσεις
κι απ' ό,τι έζησες να φύγεις να σωθείς

Ποτέ δεν είν' αργά, για να ξεχάσεις
Ποτέ δεν είν' αργά, να θυμηθείς
Το δρόμο αυτόν που χρόνια γύρευες να πιάσεις
μα σε σταμάταγε ο φόβος της στροφής

Ποτέ δεν είν' αργά, για να ματώσεις
Ποτέ δεν είν' αργά, να γιατρευτείς
κι από παιδί όσα σε μάγευαν να σώσεις
Και πάλι αυτά που σε ρημάξαν ν' αρνηθείς

Ποτέ δεν είν' αργά, για να μιλήσεις
Ποτέ δεν είν' αργά, για να κρυφτείς
Πίσω απ' αυτά που σου 'χουν πει να κουβαλήσεις
Πίσω απ' αυτά που σου 'χουν πει να ονειρευτείς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου