Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Το σώμα κι αν περάσει...



Για σένα τραγουδάω, 
για σένα που όταν έπεφτα,με κράταγες σφιχτά, 
γινόσουν η βαρκούλα μου,να βγαίνω στ' ανοιχτά, 
να μη φοβάμαι...





Για σένα τραγουδάω, 
που έγινες στον τοίχο μου, σκιά κι ακολουθείς, 
που μ' έστελνες στον ουρανό, τις νύχτες της σιωπής, 
να μη λυπάμαι...

Δε χάνεται η ψυχή, το σώμα κι αν περάσει,
ακόμα κι αν ξεχάσει, θυμάται, δε χάνεται η ψυχή,
δε χάνεται η ψυχή, αγάπη αν δοκιμάσει,
φιλί αν βρει και πιάσει, θυμάται, δε χάνεται η ψυχή,
δε χάνεται η ψυχή.

Για σένα τραγουδάω, 
που άντεχες το κρύο μου, τις λέξεις τις σκληρές, 
και πίσω μου τις γύριζες, σε όμορφες στιγμές, 
να μη λυπάμαι...

Για σένα τραγουδάω, 
που ενώ τα χρόνια πέρναγαν, αγάπη ήσουν εκεί, 
να στέκεσαι,να καίγεσαι, αγάπη δυνατή, 
να μη λυπάμαι...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου