Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Λάμπα θυέλλης



Μ' αρέσουνε τα χρώματα
που δίνουν δικαιώματα
σε λύπη, σε χαρά, σε φαντασία
Μ' αρέσουν κάτι βλέμματα
που πάλεψαν με θέματα
αγάπη, λησμονιά και προδοσία
Μ' αρέσει αυτό το επίμονο
του ανθρώπου λέω τ' αλίμονο
που θέλει κι απ' το σύμπαν σημασία
Θέλω να σε φιλήσω
στα χέρια σαν εικόνα σ' εκκλησία
Και να χαθώ

Αγάπη, αλήθεια, θλιμμένη
Αρχόντισσά μου, πόρτα μυστική
Ποια λάμπα θυέλλης κρυμμένη
Στο τί θα γίνω μ' έφερε ως εκεί

Μ' αρέσουν κάτι κύματα
που σήκωσαν τα αισθήματα
σε μια κουβέντα, μια χειρονομία
Μ' αρέσει και τ' αντίθετο, το ίδιο να 'χει επίθετο
που ενώθηκαν οι δυο σε σάρκα μία

Μ' αρέσει που κατάλαβα
πως όσα πήρα τα 'λαβα
μ' απρόσμενα σαφώς ταχυδρομεία
Θέλω να σε φιλήσω
Στα χείλη σαν μεγάλη γνωριμία
και να χαθώ

Αγάπη, αλήθεια, θλιμμένη
Αρχόντισσά μου, πόρτα μυστική
Ποια λάμπα θυέλλης κρυμμένη
Στο τί θα γίνω μ' έφερε ως εκεί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου