εκει που τελειωνουμε εμεις... αρχιζει η θαλασσα!

Μίλα. Πες κάτι, οτιδήποτε .
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά με την αοριστία.

Πες:"άδικα","δέντρο","γυμνό".
Πες:"θα δούμε","αστάθμητο","βάρος".
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.

Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες "κύμα"... που δεν στέκεται


Αδειάζει το γιόρτασμα...
Τελευταία εγώ θα κερνάω oμόκεντρους κύκλους
νοερής ικανοποίησης
σε μουσική υπόκρουση τρένων,

ράγες αποπομπής που στήθηκαν πάνω
σε σταδιακή απώλεια αίσθησης.