Εγωισμοι...

Δε με ενοχλεί που δεν είσαι δίπλα μου. Τίποτα δεν είναι αυτά τα πέντε χρόνια, τίποτα.
Μια τρύπα, μια ευχάριστη ανάπαυλα που ικανοποιήσαμε αμφότεροι ιδίους εγωισμούς.
Κάθε φορά που σε ακούω στο τηλέφωνο η φωνή σου φαντάζει ολοένα και πιο μακρινή.
Το σώμα μου αδυνατεί να «κλειδώσει» πια δίπλα στο δικό σου.

«Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε τελικά μόνο την ιδέα που έχουμε σχηματίσει για τον άλλο. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας επινόηση, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά μόνο τον εαυτό μας. [...] Αυτό είναι αλήθεια σε ολόκληρη την κλίμακα του έρωτα. Στο σεξουαλικό έρωτα αναζητάμε τη δική μας ηδονή με τη μεσολάβηση ενός ξένου κορμιού. Στον έρωτα που διαφέρει του σεξουαλικού, αναζητάμε τη δική μας ηδονή με τη μεσολάβηση μιας δικής μας ιδέας. Ο αυνανιστής είναι απαίσιος, αλλά, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, είναι η απόλυτα λογική έκφραση του ερωτευμένου. Είναι ο μόνος που δεν κοροϊδεύει ούτε τους άλλους ούτε τον εαυτό του.»

Ο κάθε παραλήπτης του παρόντος θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για αυτόν.

«Θα είσαι όπως θελήσω.
Θα σε κάνω στολίδι της συγκίνησής μου, θα σε βάλω όπου θέλω, και όπως θέλω, μέσα μου. Εσύ δεν έχεις στην κατοχή σου τίποτα.
Δεν είσαι κανένας γιατί δεν έχεις συνείδηση.
Μόλις που ζεις.»