Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Οι δούλες του Ζαν Ζενέ

«Οι Δούλες» είναι το θεατρικό έργο-σταθμός στην πορεία του Ζαν Ζενέ, του συγγραφέα που αναστάτωσε τη λογοτεχνική ζωή της Γαλλίας (και όχι μόνο) στα μέσα του 20ού αιώνα με τα γραπτά, τις απόψεις και τη στάση του απέναντι στα (καλώς και) κακώς κείμενα της ζωής. 

«Μπάσταρδος» της ζωής και της τέχνης, ο Ζαν Ζενέ είναι ο συγγραφέας που θέλησε να δικαιώσει τους απανταχού περιθωριακούς. Τελικά κατάφερε να γίνει και ο ίδιος αποδεκτός (ο Ζαν-Πολ Σαρτρ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πορεία του), κερδίζοντας μια ιδιότυπη θέση στο πάνθεον των «καταραμένων» ποιητών. 

Φεύγοντας από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, μόνος σε ένα δωμάτιο ενός παρισινού ξενοδοχείου, διάβαζε και ξαναδιάβαζε τα χειρόγραφα του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Ομηρος του Ερωτα».



Σημ:Στις αρχές Νοεμβρίου 2005, στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, ο Λευτέρης Βογιατζής ανεβάζει τις «Δούλες», με την Μπέττυ Αρβανίτη, στον ρόλο της Σολάνζ, τη Μάγια Λυμπεροπούλου, σε εκείνον της Κυρίας, και τη Ρένη Πιττακή, που υποδύεται την Κλερ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου