- Θα το αγαπήσεις. Με αγάπη από σάρκα, σχεδόν. Κάθε πρωί, προτού ξεκινήσεις προπόνηση εκεί που είναι στημένο και κύματα απάνω του οι κραδασμοί, πήγαινε να του προσφέρεις ένα φίλημα. Πες του πως έχεις την ανάγκη του: να σε κρατήσει ωραία και να σου δωρίσει τη χάρη και νεύρο στους αρμούς. Και μόλις τελειώσεις, τίμησε το, απόθεσε του ευχαριστήσεις. Και τη νύχτα, εκεί που περιμένει συσπειρωμένο ακόμη στο κιβώτιο του, επισκέψου το, χάϊδεψε το. Και ν' ακουμπήσεις απαλά το μάγουλό σου πάνω στο δικό του.
(...)
- H αγάπη αυτή - που είναι σχεδόν απελπισμός, όμως και απαλή πολύ- η αγάπη αυτή που χρωστάς να προσφέρεις προς το σκοινί σου, θα είναι τόσο κραταιά όσο κραταιό δείχνεται και το σκοινί για να σε βαστάξει. Έχω γνωριμία με τα άψυχα, γνωρίζω, είναι δόλια και ατιθάσευτα. Όμως γνωρίζω και πόσο ξέρουν να σου λένε το ευχαριστώ τους. Μόνο του το σκοινί ήταν στον Άδη νεκρό, ή δίχως λαλιά αν προτιμάς, και δίχως όραση. Φτάνεις εσύ; Ανασταίνεται και γίνεται άλλο.
(...) 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου