Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

let the memory live again

Σου χαμογελω και σε κοιτω στα ματια

Είναι κάποιες αγκαλιές που δεν μπορεί κανείς να τις αντικαταστήσει...

κι εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα, εκεί θα σε περιμένω... ακόμα και ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω, αγγίζοντας σε ...

Όταν δε νιώθεις το άρωμα της βροχής, κινδυνεύει η ψυχή σου...




Τι θέλω να κερδίσω;

Τη ζωή μου ολόκληρη... χωρίς ενέχυρα. 

Θέλω ν' αποφασίζω.

Να διαλέγω. 

Να χαρίζομαι. 

Να γκρεμοτσακίζομαι, αν γουστάρω,

... χωρίς να με περιμένουν στη γωνία 

οι ''νοσηλευτές'' με το ιώδιο στο χέρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου